Γιατί;

από τη δουλειά του φίλου Γιάννη Κομινοζόγλου (2000)

Είναι ώρες που είναι προτιμότερη η σιωπή... Ας ελπίζουμε μόνο ότι θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα... Ότι δεν θα ξεχάσουμε... Δεν θα προσπεράσουμε... Δεν θα το "ξεπεράσουμε"... Δεν θα συνηθίσουμε το γκρι γύρω μας... Δεν θα το αφήσουμε να μπει μέσα μας...

Είναι παρήγορο ότι υπάρχει οργή, αντίδραση, αλλά και πάθος και ελπίδα...

Μόνο... να μη μείνουμε (πάλι) στα λόγια...

Όσο για τις ευθύνες... Όλοι ξέρουμε σε ποιους και πόσες αναλογούν...

Σε αυτό το μεγάλο "ΓΙΑΤΙ" δεν ξέρω μόνο αν κάποιος θα απαντήσει...