Καλές γιορτές...

Έχω "χαθεί"...
Λίγο η μικρούλα που ήρθε στη ζωή μας, λίγο τα "τρεχάματα", λίγο αυτό το ρημάδι το facebook που δίνει μια (ψευδ)αίσθηση επαφής, λίγο αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα απογοήτευσης και απαισιοδοξίας, λίγο η αίσθηση πως "τίποτα σπουδαίο και μεγάλο" δεν έχω πια να πω...
Μου λείπει ωστόσο αυτή εδώ η γωνίτσα...
Εδώ που κάποτε βρεθήκαμε κάποιοι άγνωστοι, αλλά με παρόμοιες ανησυχίες φίλοι και αλλάξαμε δυο σκέψεις...
Θα έρθουν καλύτερες μέρες ελπίζω...
Που θα χαμογελάμε πάλι...
Που θα θυμηθούμε πώς μιλούσαμε κάποτε "όμορφα κι απλά"...
Που θα ξαναμυρίσουν τα σπίτια φρέσκο βούτυρο και ανθόνερο...
Που θα κάνουμε πάλι όνειρα για το αύριο...
Δεν ήταν "όμορφα" χθες... Δεν ξεγελιέμαι...
Ελπίζαμε όμως... Λέγαμε πως τα πράγματα θα φτιάξουν...
Πως θα ξαναβρούμε τις απλές χαρές μας...
Ελπίζαμε ότι ο κόσμος ίσως να γινόταν καλύτερος...
Και τα παιδιά όλου του κόσμου θα έπαιζαν ανέμελα...
Τα πρόσωπα θα ήταν λέει φωτεινά...
Ο ήλιος θα έλαμπε πάνω από τα σπαρτά, τα κορίτσια θα μύριζαν φασκόμηλο και τα αγόρια θα ερωτεύονταν τα λυτά μαλλιά τους δίπλα στην ακροθαλασσιά...
Οι πόλεμοι θα ήταν ιστορία παλιά τρομακτική μα ξεχασμένη κι η φτώχια λέξη άγνωστη...
Τώρα μόνο κάποιοι φευγάτοι ποιητές τις λένε κάτι τέτοιες χαζομάρες...
Μόνο οι πολιτικάντηδες υπόσχονται καλύτερες μέρες...
Μόνο οι ηλίθιοι χαμογελούν...
Κι ο Αη Βασίλης πέθανε...

Συγχωρέστε με φίλοι και φίλες...
Καλές γιορτές...