Διαβάζω τα ποιήματα του Γιάννη αυτές τις μέρες...
Γράφω "διαβάζω" γιατί γυρνώ ξανά και ξανά στις σελίδες του βιβλίου...
Με το Γιάννη "γνωριστήκαμε" στη Σάμο. Κοινοί γνωστοί, τα ίδια στέκια...
"Γνωριστήκαμε"...
Λυπάμαι που δεν τον γνώρισα στ' αλήθεια....
Είμαστε μάλλον πολύ μικρό μέρος για να ... ανοιγόμαστε...
Δεν ήξερα, δε φανταζόμουν, ότι αυτός ο ... "αγαθός γίγαντας" έκρυβε τόση τρυφερότητα...
Νά σαι καλά Γιαννάκη, εκεί στη Θεσσαλονίκη....
6 σχόλια:
Kαλημέρα !!
Μ αρέσει που γράφεται για ποίηση.
Μ αρέσει που γράφεται για ζωγραφική.
Μ αρέσει που καυτηριάζεται τα κακώς κείμενα.
Μ αρέσει που αγαπάτε τη Σάμο.
Μπορεί να μην έχω τις σωστές απαντήσεις, τις λύσεις, ή τον ορθό τρόπο & λόγο , όμως είμαι εδώ και σας παρακολουθώ . Συνεχίστε!!!
Τι να πω εγώ τώρα;
Με ποια λόγια να μιλήσω να εκφράσω το ευχαριστώ;
Μη λυπάσαι.
Κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν.
Η Σάμος και οι άνθρωποι της είναι λόγοι που επιστρέφω.
Πάντα θα επιστρέφω.
Να είσαι καλά.
Από καρδιάς σ’ ευχαριστώ.
Καλά το *γράφετε* το σκότωσα !!! Τέλος πάντων . Η βραδιά Καβάφη πως σας φάνηκε? Πολύ λιτή? Φτωχή? Μέτρια? Οι θεατές πάντως ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα.
___Και το "καυτηριάζετε" Αθηνά....
χεχεχεχε....
Μη στενοχωριέσαι....
ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ήμουν ανάμεσα στους ... λίγους...
Γράψε μας εσύ εντυπώσεις... (Please...)
___Φιλάκια ήχε!!!!!
Το βιβλίο με την ποίηση του Κου Τσιουράκη δεν το έχω ακόμη διαβάσει, έχω διαβάσει όμως ένα υπέροχο ποιήμα του στον τελευταίο *Απόπλου* , όπου κάπου εκεί μέσα έχω κάνει κατάθεση ψυχής (με τον τρόπο μου) κι εγώ (Ερημία και σκουριά) !!!
Ομολογώ πως μαγεύθηκα από την ποίηση της σελίδας 155.
Οι σκουριασμένες κλειδωνιές των έρημων πια σπιτιών με πιάνουν πάντοτε από το χέρι και μ’ οδηγούν σε μνήμες που οι περισσότεροι έχουν χάσει…
Δημοσίευση σχολίου