Η "Υποτείνουσα", η αφεντιά μου, οι σκέψεις μου....

Μές στης εκλογής τη ζάλη, οι φανφάρες και τα ταξίματα πάλι θα περισσέψουν....
Όλοι νοιάζονται για μας, όλοι έχουν τη .... γνώση, την εμπειρία και τη θέληση να μας ... σώσουν...
Οι πιο πολλοί μάς έχουν .... σώσει ήδη πολλές φορές....
Κάποιοι άλλοι, νέα παιδιά, έμπλεξαν με τα .... πίτουρα, ελπίζοντας ότι δε θα τους φάνε οι κότες....
Οι περισσότεροι, χαζεύαμε μέχρι τώρα αμήχανα, για άλλη μια φορά, το κυνήγι του σταυρού και της ... καρέκλας.
Σε λίγες μέρες θα τελειώσει κι αυτή η γιορτή...
Κι εμείς θα βρεθούμε πάλι μόνοι με τα προβλήματα, τα ίδια πάντα εδώ και δεκαετίες, με μια μελαγχολία και την απορία αν ψηφίσαμε καλά ενώ “κάποιοι” θα έχουν ήδη .... χρωματίσει πρασινοκόκκινο ή γαλαζοροζοπορτοκαλί ένα κομμάτι του χάρτη και της ψυχής μας....
Οι μέρες θα περνάν, οι πανηγυρισμοί θα κοπάσουν, οι ίδιες κουβέντες, οι ίδιες γκρίνιες θα αρχίσουν στους καφενέδες και στα μπαράκια...
Για το μέλλον που δεν έρχεται, για τη μιζέρια μας, για τις καθυστερήσεις, για τους νέους που φεύγουν, για την Πόλη μας που μοιάζει πια να μη μας θέλει.....

Αυτά κουβεντιάζαμε και μας προέκυψε ... “Υποτείνουσα”....
Μια κίνηση έξω από κόμματα, έξω από συμφέροντα, μακριά από μικροφιλοδοξίες, επετηρίδες και υπόγειες διαδρομές... Αποφασίσαμε να “βγούμε προς τα έξω”...

Εμφανιζόμαστε ΤΩΡΑ, γιατί δεν πάει άλλο.... “Στέρεψε το νερό στο αυλάκι και γείραν οι πεζούλες- σώθηκε ο καρπός στα λιόδεντρα και μείναμε να ρίχνουμε τροχάλια μες στα ξεροπήγαδα....”.
Εμφανιζόμαστε ΤΩΡΑ για να καταγράψουμε, να προτείνουμε, να ονειρευτούμε, να δείξουμε άλλους δρόμους, χωρίς κομματικά στεγανά, χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, χωρίς κηδεμόνες και σωτήρες.....
Εμφανιζόμαστε ΤΩΡΑ για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, για να μη δανείζουμε το μέλλον μας στον κάθε σαλτιμπάγκο....
Εμφανιζόμαστε ΤΩΡΑ για να στηρίξουμε ό,τι καλό, φρέσκο και προοδευτικό αλλά και να συγκρουστούμε με ό,τι υποθηκεύει τη ζωή του τόπου, χωρίς προκαταλήψεις και ιδεοληψίες....
Εμφανιζόμαστε ΤΩΡΑ αλλά όχι από το πουθενά.....

Είμαστε όλοι νέοι άνθρωποι με αγωνίες, με όνειρα, με άποψη.
Είμαστε όλοι εμείς που μέχρι τώρα ΔΕ ΒΡΙΣΚΑΜΕ ΧΩΡΟ να μιλήσουμε, που ΔΕ ΧΩΡΟΥΣΑΜΕ στα στεγανά τους....
Και τώρα ... χρειαζόμαστε τη στήριξή σας.
Θέλουμε τις ιδέες σας και τη συμμετοχή σας.
Θέλουμε λίγη ώρα από τη ζωή σας, το χαμόγελό σας, το πάθος σας, την αγωνία σας.
Θέλουμε να ρθείτε δίπλα μας, να μπείτε εσείς μπροστά αν θέλετε, δε θέλουμε να μας .... ακολουθήσετε, δε θέλουμε να σας πείσουμε, δε θέλουμε να σας σώσουμε.....
Να βρεθούμε θέλουμε. Όλοι εμείς που συμφωνούμε πως μπορεί και πρέπει να αναστραφεί το ποτάμι, να είναι όμορφη η ζωή μας, να ξανααγαπήσουμε τον τόπο μας, να μας ξανααγαπήσει κι αυτός....