Φτάνει πια!!

Η «Υποτείνουσα» μπήκε στην πολιτική ζωή και στη ζωή μας, για να αμφισβητήσει, όχι πρόσωπα, αλλά τον τρόπο που αυτά επιλέγονται. Για να καταγγείλει πρακτικές. Για να επισημάνει ότι τα προβλήματά ΜΑΣ, γίνονται -τάχα μου- “εμπνευσμένα” προγράμματα και οι εκλογές … ευκαιρία να καταγράφονται άνθρωποι – κουκιά. Για να διαμαρτυρηθεί που πάνω στη δικιά ΜΑΣ μιζέρια «κάποιοι» χτίζουν πολιτικές μικροκαριέρες, μίζερες κι αυτές…

Η «Υποτείνουσα» δεν έχει έτοιμες λύσεις-κονσέρβα «επί παντός επιστητού και μερικών τινών άλλων»…
Θέλουμε να αλλάξουμε τη νοοτροπία του Δημάρχου-Ξερόλα…
Θέλουμε να συζητήσουμε, να προτείνουμε και να ακούσουμε προτάσεις. Θέλουμε επιτέλους να ακουστούν αυτοί που ξέρουν και ζουν τα προβλήματα, αυτοί που έχουν την τεχνογνωσία να καταθέσουν λύσεις ρεαλιστικές για όσα μας απασχολούν, αλλά και όσοι έχουν την ευαισθησία να ονειρευτούν ένα πιο όμορφο νησί, ένα πιο όμορφο αύριο …

Δεν «τάζουμε» τίποτα.
Υποσχόμαστε μονάχα ότι θα αγωνιστούμε να ξεπεραστούν οι τοπικίστικοι, κομματικοί ή άλλοι ψευτο-διαχωρισμοί για να πετάξουμε τη μιζέρια που πλακώνει τον τόπο και τις ψυχές μας, να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ελπίδα και τη βιασμένη αισθητική μας…

Οι πεζούλες γέρνουνε παρατημένες, ο τουρισμός «πιάνει πάτο», το μπετό και οι «λεωφόροι» με τις … ανάποδες κλίσεις η μόνη ανάπτυξη, τα αυτοκίνητα περισσότερα από τους ανθρώπους, οι γειτονιές απρόσωπες, τα βουνά καμένα, οι παραλίες πνιγμένες στις ομπρέλες. Το καράβι της γραμμής θέλει μια μέρα για να φτάσει και να δέσει σε δύο ακατάλληλα (ΚΑΙ τα δύο!!) λιμάνια. Στο Βαθύ η παραλία πνιγμένη στα σκατόνερα, ο βιολογικός τρύπα στο νερό, ο περιμετρικός μαχαιριά στο βουνό και τη ματιά μας. Στο Καρλόβασι πίνουν νερό … απ’ το Λουτράκι και συζητάνε αν κινδυνεύει το Πανεπιστήμιο. Στο Πυθαγόρειο κόψαμε τα αλμυρίκια για να χωράνε οι … καμπάκοι και τώρα τους ψάχνουμε με το … μονόκυαλο του Μπρατς… Στο Μαραθόκαμπο ανοίγουν δρόμους στα Βυθίσματα και στις «Νατούρες», ψάχνοντας να βρουν ακόμα το δρόμο της ανάπτυξης. Στον Πύργο σκάβουμε τούνελ στα βουνά χωρίς μελέτες και τα χωριά τριγύρω ερημώνουν. Στον Παγώνδα θέλουν να κλείσουν το σχολειό και στους Μυτιληνιούς νοσταλγούν τα φανταράκια…

Και όμως!!!

«Κάποιοι», χρόνια τώρα «στα πράγματα», καμαρώνουν για τα «έργα» τους, χωρίς καμιά ντροπή!
Οι ίδιοι πάντα, ανακυκλώνονται μιας και η ανακύκλωση από αυτούς ξεκινάει και στο –πάντα γεμάτο- «φιγουρατζίδικο» μηχάνημα της Παραλίας του Βαθιού τελειώνει….
Οι ίδιοι χρόνια τώρα, περνάνε από όλα τα πόστα, αποτυχημένοι Νομάρχες αλλά άξιοι Βουλευτές, αποτυχημένοι αντινομάρχες αλλά άξιοι Δήμαρχοι, αποτυχημένοι Πρόεδροι αλλά άξιοι Ηγέτες….

Μας δίνουν το χέρι πριν τις εκλογές για να κοιτάν «αφ υψηλού» τα χάλια μας όλον τον υπόλοιπο καιρό, απολαμβάνοντας την «εξουσία» και το «κύρος» τους και αναφέροντας στους κομματικούς προισταμένους τους πως «όλα βαίνουν καλώς» και κυρίως πως «όλα είναι υπό έλεγχο»

Οι γέροντες φεύγουν πικραμένοι…
Τα νέα παιδιά φεύγουν από το νησί…
Και εμείς…
Εμείς…
Όσοι μένουμε πίσω, γκρινιάζουμε, γκρινιάζουμε, γκρινιάζουμε…
Και … τους … ξαναψηφίζουμε!!!!

Επιτέλους! Ας βγούμε από το καβούκι μας! Ας τους πούμε επιτέλους «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»!!