Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Άει στο διάολο!!!!!!!!!!!


Έγραψα χθες εδώ όταν διάβασα για τις παραιτήσεις κάποιων οψίμως ... μετανοησάντων Μαγδαληνών: “Κάποιοι θα έπρεπε αυτές τις ώρες να βγάλουν το σκασμό και να πάνε σπίτι τους αφού θα μας ζητούσαν συγγνώμη... Αντιθέτως, συνεχίζουν το θέατρο, συνεχίζουν να παίζουν στις πλάτες μας, συνεχίζουν να έχουν μόνη τους έννοια, αν για άλλη μια φορά θα καταφέρουν να ... πλεύσουν στο γιαλό κι ας μη μοιάζουν με μήλα.... "Τσάμπα μάγκες" ή "Original μαγκίτες", θλιβερά ανθρωπάκια που άλλη χαρά δεν βρήκαν στη ζωή παρά να το παίζουν "κάποιοι"... Όλοι αυτοί που τόσο μίλαγαν χωρίς να λένε τίποτα.... Όλοι αυτοί που αναλαμβάνουν πάλι να μας σώσουν, αυτόκλητοι σωτήρες και παράγοντες... Όλοι αυτοί που τότε δεν μιλούσανε μα τώρα κακαρίζουν... Σας βαρεθήκαμε παιδιά... Άντε στο καλό και καλό να βρείτε... Μπας και βρούμε και μεις το δρόμο μας...”
Όχι φίλοι μου!!! Δεν είναι ποντίκια που πηδάνε απ' το πλοίο... Είναι οι αυριανοί αρουραίοι που θέλουν να αποτελειώσουν ό,τι άφησαν τα τρωκτικά που απόψε έβλεπαν μπάσκετ στο εντευκτήριο της Βουλής... Την ώρα που κρινόταν η τύχη μας.... Την ώρα που οι ψηφοφόροι τους διαδήλωναν έξω από τη Βουλή.... Την ώρα που καιγόταν η Αθήνα....
Βλέπω τους σωτήρες μας στη Βουλή... Κανείς δεν δίνει ελπίδα! Μόνο μας λένε με ύφος καρδιναλίων πόσο χειρότερη είναι η ... άλλη λύση! Σε όλα τα σενάρια, τα ίδια λαμόγια ή οι ίδιοι ανίκανοι κυβερνούν, την ίδια μπουζουκόβια "ξέρεις ποιος είμ εγώ ρε" αντίληψη έχουμε, τις ίδιες πελατειακές σχέσεις, την ίδια “όρεξη” για δουλειά, την ίδια περιθωριοποίηση των πιο υγιών κομματιών της κοινωνίας μας, την ίδια εξαθλίωση για τα πιο αδύναμα στρώματα!!!!! Κανένα αισιόδοξο σενάριο δεν έχουμε!
Ποιο πολιτικό (και όχι μόνο) προσωπικό θα εμπιστευτούμε να διαχειριστεί την (ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΚΗ) κατάσταση που θα προκύψει από αύριο;
Όλοι μοιάζουν να έχουν ήδη ξεχάσει πως κάποιες λογικές, κάποιες πρακτικές, κάποιοι με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας είχαν στα χέρια τους τις τύχες μας τόσα χρόνια... Κάποιοι μας έφεραν ως εδώ!!! Κάποιοι που κυβερνούσαν, κάποιοι που ήξεραν και σιωπούσαν, κάποιοι που “εξυπηρετούσαν” συμφέροντα, κάποιοι που έταζαν, κάποιοι που ήθελαν να είναι αρεστοί, κάποιοι που διόριζαν, κάποιοι που εκβίαζαν, αλλά και κάποιοι που ξεσηκωνόταν για να υποστηρίξουν την όποια μαλακία ήθελε να περάσει η κάθε συντεχνία,την ίδια ώρα που φρόντιζαν να εκτονώνουν την όποια δίκαιη δυσαρέσκεια με ανούσιες αγωνιστικές γυμναστικές!
Και εμείς οι υπόλοιποι; ΝΑΙ, ΕΜΕΙΣ ρε, που τους ψηφίσαμε και τους χειροκροτάμε ακόμα!!!!!! Εμείς που είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε πάλι αύριο τους γιους τους και τις κόρες τους! Εμείς που τους παρακολουθούμε από μακριά να βγάζουνε δεκάρικους ακόμα και τώρα! Εμείς που πάλι έχουμε μοιραστεί σε Ολυμπιακούς-Παναθηναϊκούς. Εμείς που συνεχίζουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας, ανόητα κοκοράκια που στο ίδιο τσουκάλι θα καταλήξουμε....
Όλοι, πολίτες, πολιτευτάδες και πολιτικάντηδες μοιάζουμε να είμαστε στο γήπεδο....
Κανείς δεν σκέφτεται πως ό,τι κι αν αποφασιστεί απόψε, με φασαρίες ή με πανηγυρισμούς, αύριο θα είναι μέρα εθνικού ΠΕΝΘΟΥΣ!
Μονάχα να έχουν την ουρά τους απ' έξω ενδιαφέρει κάποιους!
Να μπορούν αύριο να εκμεταλευτούν τον πόνο και την εξαθλίωση για να πουν “τά λεγα εγώ”!
Ο χαμένος τα παίρνει όλα” έλεγε το τραγουδάκι! Αυτό τραγουδάμε αυτή την ώρα που πάμε σε έναν άλλο χορό του Ζαλόγγου, καθόλου ηρωικό όμως, καθ όλα πένθιμο δυστυχώς......
ΚΑΜΙΑ αυτοκριτική!
ΚΑΜΙΑ σύνεση!
ΚΑΜΙΑ πρόταση!
ΚΑΜΙΑ ελπίδα!
Άει στο διάολο πια! Όλοι!!!!!!!!! Όλοι μας!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Σ. Πάντα ήμουν αντίθετος στα “τσουβαλιάσματα”....
Αυτή τη φορά, τους τσουβαλιάζω! ΟΛΟΥΣ!



4 σχόλια:

dyosmaraki είπε...

........

tsouknida.blospot.com είπε...

Γιώργο το συναίσθημα πρέπει να είναι οδηγός. Είναι βαθιά ψυχικά άσθενείς οι άνθρωποι χωρίς συναίσθημα. (Ή αυτοί που έχουν μόνιμα μόνο ένα συναίσθημα π.χ. φόβος..)
Όμως από εδώ και πέρα πέρα από το συναίσθημα χρειαζόμαστε και ανάλυση. Όλες οι ανεξάρτητες αναλύσεις- αυτές που δεν είναι πληρωμένες από τα κοράκια του χρήματος- λένε ότι τώρα πρέπει να μην περάσει το δόγμα του ΣΟΚ από την πατρίδα μας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

gskapetis είπε...

Γιώργο αντιληπτή και σεβαστή φυσικά η οργή σου,μαζί σου είμαι και το ξέρεις. Το μόνο που λέω είναι ότι αν κάποιοι τώρα αποφάσισαν να παραιτηθούν, να διαφοροποιηθούν, να αντιταχθούν, ίσως και να μην κάνουν κίνηση στη σκακιέρα, ίσως τώρα να έφτασαν στο αμήν, ίσως να είχαν πλούσια"κόμη" και τώρα έφτασε ο κόμπος στο χτένι... Εγώ δεν τους οικτίρω γιαυτό, θεωρώ ότι είναι δικαίωμά τους, θεωρώ ότι όλοι παρασυρθήκαμε κάποια στιγμή και κάποια άλλη συνειδητοποιήσαμε την όποια απάτη και αποτραβηχτήκαμε. ΄Ισως γιαυτούς αυτή η στιγμή να ήρθε τώρα (επαναλαμβάνω αν κάνουν κίνηση σκακιστική μένει να αποδειχθεί), ας μην τους κρίνουμε αυστηρά... Λέω!

dyosmaraki είπε...

Μια άμεση αντίδραση είναι να απαιτήσουμε να ΜΗΝ αντικατασταθούν οι βουλευτές που παραιτήθηκαν. Ο νόμος προβλέπει ότι η βουλή μπορεί να έχει από 150 ΕΩΣ 300 βουλευτές. Τα έξοδα για τη συντήρηση μεγάλου αριθμού βουλευτών (+παρατρεχάμενων και υπηρετικού τους προσωπικού) θα μπορούσε να δώσει μια σημαντική ανάσα στον προϋπολογισμό κια να μειώσει εδώ και τώρα μ΄λερος του ελλείμματος. Δεν μπορεί να ζητάμε μέτρα για τους μισθωτούς και τους συνατξιούχους και να μέχουην στο απυρόβλητο τα έξοδα λειτουργίας της ίδιας της Βουλής.....