Φίλε... Χρυσαυγίτη...

Φίλε.... συμμαθητή.... συγχωριανέ.... Γνωριζόμαστε χρόνια! Με ξέρεις και σε ξέρω!

Νιώθω το θυμό σου, γιατί είναι και δικός μου θυμός.

Νιώθω την απογοήτευσή σου γιατί κι εγώ έτσι απογοητευμένος είμαι.

Νιώθω την απόγνωσή σου, γιατί την μοιραζόμαστε...

Δεν συμφωνούσαμε πάντα σε όλα. Είχαμε πάντα τις διαφορές μας, το ξέρω...

Πώς βρεθήκαμε όμως τόσο μακριά; Πώς βρεθήκαμε “απέναντι”;

Σε ξέρω και με ξέρεις.

Ποτέ δεν σε κορόιδεψα. Ποτέ δεν ήμουν κρατικοδίαιτος. Ποτέ δεν υπήρξα λαμόγιο. Ούτε κι εσύ....

Κάποιοι άλλοι μας κορόιδεψαν... Μας πρόδωσαν...

Μας έκλεψαν το μέλλον μας, την πατρίδα μας, τα όνειρά μας, τη ζωή μας....

Κάποιοι τώρα, θέλουν να μας κλέψουν και αυτή ακόμα την ανθρωπιά μας...

Κι εσύ ... (πάλι....) θα ακολουθήσεις; Θα στηρίξεις; Θα χειροκροτήσεις;

Κάποιους που βαφτίζουν “επιχειρήματα” τις κραυγές και τα φτηνά συνθήματα;

Κάποιους που ονοματίζουν “δράση” τη βία και τον φτηνό τσαμπουκά;

Κάποιους που σπέρνουν το φόβο και το μίσος;

Κάποιους που καμώνονται ότι θα υποκαταστήσουν την αστυνομία και θα στήσουν κρεμάλες χωρίς δίκες;

Αυτούς τους ίδιους που κολακεύτηκαν που μπήκαν στα ... μεγάλα σαλόνια και “λιώνουν” χειροφιλώντας τις “κυρίες των ... κυρίων”, που καμαρώνουν στις δεξιώσεις και κάνουν την πάπια με τα λαμόγια των ΠΑΕ;

Που συνέπραξαν ήδη στο ξεπούλημα της Αγροτικής και στη διάλυση του Ταμιευτηρίου;

Που ξεσπάνε τον ανδρισμό τους σε κανένα μοναχικό μετανάστη, αλλά δεν τολμούν να τα βάλουν με το οργανωμένο έγκλημα του δρόμου, των τραπεζιτών, των “κεφαλιών” που αποφάσισαν τον αφανισμό μας και των διορισμένων εντολοδόχων τους;

Αυτούς που οδηγούν τις αμαξάρες που θα χάριζαν -τάχα μου- στους πολύτεκνους και κρύβονται πίσω από “ασυλίες”;

Που σου πουλάνε άλλη μια φορά ξαναζεσταμένα πολιτικάντικα τερτίπια και ξεπερασμένο φανατισμό;

Τι δουλειά έχεις μ αυτούς ΕΣΥ;

Δεν το βλέπεις;

Προσπαθούν να ερεθίσουν τα πιο ταπεινά και καθυστερημένα ένστικτά μας.

Καπηλεύονται την αγωνία μας. Απευθύνονται στο φόβο μας.

Στήσανε μια παραστρατιωτική οργάνωση και χαιρετάνε -λέει- ρωμαϊκά (!)

Έτσι ... ρωμαϊκά χαιρετούσαν κι εκείνοι που οι παππούδες μας πολέμησαν στην Αλβανία.

Θα ξεβρωμίσουν τον τόπο με ... μπράβους... Οι νέοι ... άσπιλοι και ..... αμόλυντοι ... μεσσίες....

Δεν βαρέθηκες να πιστεύεις σε “σωτήρες”;

Δεν βλέπεις ότι το πρόβλημά μας δεν είναι ο κακομοίρης που ψάχνει να βρει μια θέση στον ήλιο, αλλά κάποιοι άλλοι ... πάλι ... σωτήρες που υπέγραψαν να μην μπορεί να φύγει από τη χώρα μας; Μήπως και οι “μάγκες” συμπατριώτες μας που τον στοιβάζουν σε άθλιες πολυκατοικίες για να μαζεύουν βρώμικα ενοίκια, να έχουν φτηνά εργατικά χέρια και εύκολους αποδιοπομπαίους τράγους;

Δεν βαρέθηκες να ελπίζεις σε ... “απλές” λύσεις;

Δεν βλέπεις ότι το πρόβλημά σου, το πρόβλημά μου, δεν είναι η δημοκρατία, αλλά πώς την βίασαν αυτοί που εγώ κι εσύ ψηφίσαμε;

Δεν βλέπεις ότι αυτή την -έστω κουτσή- Δημοκρατία μόνο ένας τρόπος υπάρχει να την ξαναστήσουμε στο βάθρο που της πρέπει; Με την ενεργό συμμετοχή ΜΑΣ, με τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ αγώνα, με την προσπάθεια να τη βαθύνουμε και όχι να την ευτελίσουμε, να την ακρωτηριάσουμε κι άλλο;

Δεν βλέπεις ότι σ αυτόν τον τόπο δεν μπορεί να είναι πατριώτης κάποιος που δεν είναι δημοκράτης;

Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ Πατρίδα φίλε μου, γέννησε το Λόγο, τη Φιλοσοφία, τη Δημοκρατία.

Αυτή είναι η δικιά ΜΑΣ Πατρίδα.

Αυτή την Πατρίδα δεν θα τη χαρίσουμε σε φασίστες.

Η Σημαία μας έχει πάνω της γραμμένο το “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή θάνατος”

Αυτή τη Σημαία δεν θα την αφήσουμε να την κάνουν κουρελόπανο οι άνθρωποι με τις σβάστικες!

Η Ελευθερία και η Δημοκρατία έχουν πληρωθεί από τους Έλληνες με πολύ αίμα.

Δεν θα είμαστε ΕΜΕΙΣ που θα προδώσουμε αυτό το αίμα....

Ξανασκέψου το... Βρίσκεσαι σε λάθος μεριά....

Έλα να ξαναβρεθούμε! Να ξανακουβεντιάσουμε! Να ξαναδιαφωνήσουμε!

Να ξαναβρούμε αυτά που μας ενώνουν! Να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας!!!!!

Μη με φοβερίζεις με τα μαχαίρια σου, τις φωνές σου και τις μαύρες μπλούζες σου....

Δεν σε φοβάμαι.... Μόνο... λυπάμαι που δεν σε ανα-γνωρίζω πια....

Φιλικά... ο φίλος σου... ο συμμαθητής σου.... ο συγχωριανός σου.... ο Γιώργος....